بلاکچین
بلاکچین یک زنجیره بلوکی اطلاعات را به صورت گروهی، جمع‌آوری می‌کند که به آن Blocks یا بلوک‌ها گفته می‌شود که مجموعه‌ای از اطلاعات را در خود جای داده است. این بلوک‌ها ظرفیت محدودی دارند و مقدار معینی اطلاعات را می‌توانند ذخیره کنند. هنگامی که ظرفیت یک بلوک تکمیل شد و آن بلوک پر شد، به بلوک پر شده قبلی اضافه و متصل می‌شود و به این شکل زنجیره‌ای از بلوک‌های حاوی اطلاعات در می‌آید که به آن Blockchain یا زنجیره بلوکی می‌گویند.
بلاک چین را می‌توان نوع خاصی پایگاه داده در نظر گرفت که می‌تواند اطلاعات مختلف را به صورت امن و غیرقابل‌دستکاری در خود ذخیره کند. بلاک چین در حقیقت یک دفترکل برای ذخیره‌ی اطلاعات در قالب تراکنش‌های مختلف است به‌طوری که هر عضو از شبکه یک نسخه از این دفتر را پیش خود نگهداری می‌کند.
بلاک چین یک فناوری است که اولین بار در بیت کوین مورد استفاده قرار گرفت و شبکه بیت کوین از آن استفاده می‌کند تا به هدف اصلی خود یعنی تمرکززدایی برسد.
در حقیقت بلاک چین یک فناوری برای ذخیره همیشگی اطلاعات است که ارزهای دیجیتال غیرمتمرکز مانند بیت کوین از آن برای تأیید تراکنش‌ها به‌صورت غیرمتمرکز استفاده می‌کنند. این فناوری می‌تواند کاربردهای دیگری هم به‌جز ارز دیجیتال داشته باشد.
بلاک چین این امکان را به خریداران و فروشندگان (ارسال‌کنندگان و دریافت‌کنندگان پول مجازی) می‌دهد که به صورت مستقیم با هم در ارتباط باشند و نیاز به یک شخص ثالث به عنوان واسطه از بین برود.
بلاک چین از رمزنگاری به منظور ایجاد امنیت درتبادلات و حتی خرید و فروش ارزدیجیتال استفاده می‌کند. بر خلاف سیستم‌های بانکی که دارای یک موقعیت مشخص و در اصطلاح متمرکز عمل می‌کنند، مرکزداده‌ای که بلاک چین‌ها در آن قرار دارند کاملا غیرمتمرکز بوده و در سراسر جهان پخش هستند.
اجزای بلاکچین
هر شبکه از تعداد زیادی بلاک تشکیل شده است که هر بلاک شامل ۳ بخش اساسی می‌شود:
- Data: اطلاعات بلاک که شامل تراکنش‌های انجام شده در بلاک است.
- Nonce: نانس یک مجموعه اعدد ۳۲-بیتی است که در هنگام ایجاد بلاک به صورت تصادفی ایجاد می‌شود و سپس به عنوان هدر هش در بلاک مورد استفاده قرار می‌گیرد.
- Hash: هش ها اعداد ۲۵۶-بیتی هستند که در کنار نانس قرار می‌گیرند. هش با تعداد زیادی صفر شروع می‌شود.
کلیدهای بلاکچین
بلاکچین دارای یک کلید خصوصی و یک کلید عمومی است . هدف اصلی این کلیدها ایجاد یک مرجع هویت دیجیتالی ایمن است که بر اساس ترکیبی از کلیدهای رمزنگاری شده‌ی عمومی و خصوصی ایجاد می‌شود. این هویت مطمئن، بخش اصلی تکنولوژی بلاک چین را تشکیل می‌دهد. کلیدهای عمومی و خصوصی – هر دو با هم – یک امضای دیجیتالی را فراهم می‌کنند که ابزاری مفید برای صدور و کنترل مالکیت به حساب می‌آیند.
انواع بلاک چین
بلاک چین عمومی : این نوع بلاکچین یک سیستم دفتر کل توزیع شده بدون محدودیت و بدون نیاز به اجازه است و آغاز انواع بلاکچین هایی است که آن را غیرمتمرکز می‌نامیم.
بلاکچین خصوصی: بلاک چین خصوصی یک شبکه بلاکچین بسته است (محدودیت در پذیرش میزبان دارند) که به طور کامل توزیع شده و غیر متمرکز نیست. این بلاکچین محدود و نیازمند به کسب اجازه است که تنها در یک شبکه بسته اجرا می‌شود. این نوع معمولا دارایی خصوصی یک سازمان یا یک فرد است.
بلاکچین کنسرسیوم: این نوع بلاک چین نیمه غیرمتمرکز است که در آن شبکه بلاکچین توسط بیش از یک سازمان اداره می شود. در واقع بخشی از آن عمومی و بخشی خصوصی است و از این رو ترکیبی از بلاکچین های عمومی و خصوصی است.
بلاکچین هیبرید: این نوع بلاکچین این امکان را می دهد که یک سیستم بدون نیاز به اجازه عمومی و یک سیستم نیازمند به اجازه خصوصی باشد. نودها یا کاربران قادر هستند این وبژگی که چه کسی به صفحه اصلی دسترسی دارد را کنترل کنند.
سازو کار بلاکچین
- در ابتدا باید معامله‌ای انجام شود
- معامله باید تایید گردد
- باید تراکنش‌ها در یک بلاک ذخیره شوند
- کد هش ساخته می‌شود
آیا Blockchain یک تکنولوژی خصوصی است؟
هر کسی می‌تواند محتویات بلاک‌‌ها را ببیند و کاربران می‌توانند کامپیوترهای خود را به شبکه بلاکچین متصل کنند. برای انجام این کار، کامپیوتر آن‌ها یک کپی از بلاک را دریافت می‌کند و هر زمان که یک بلاک جدید اضافه شد، به طور خودکار به‌روزرسانی می‌شود. هر رایانه در شبکه بلاک چین، برای خود یک کپی از بلاک را دارد؛ یعنی از یک بلاک، هزاران کپی – در خصوص بیت کوین، میلیون‌ها کپی – پیدا می‌شود.
کاربرد های بلاکچین
- رأی دادن
- انتقال ارزهای دیجیتال
- احراز هویت
- دفتر اسناد
- ذخیره سازی اطلاعات
- مدیریت حساب‌ها
- اینترنت اشیا
- حفاظت از مالکیت معنوی و کپی رایت
- بستری برای اجرای برنامه‌های غیر متمرکز (مانند اتریوم)